بررسي اعتبار دو پرسشنامه خودگزارشي درباره نگرش‌ها و برداشت‌هاي معطوف به مجرمان جنسي

زمينه و اهداف: مجرمان جنسي موجب به وجود آمدن مشكلات زيادي در سطح فردي و اجتماعي مي‌شوند. وجود ابزارهاي مناسبِ سنجش از مهم‌ترين شروط شناختن و طراحي مداخلات و برنامه‌هاي كارآمد براي پيش‌گيري و مديريت جرايم جنسي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اعتبار دو پرسشنامه در مورد نگرش‌ها و برداشت‌هاي معطوف به مجرمان جنسي بود. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي-مقطعي از بين كليه بزرگسالان ساكن در تهران، 250 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌طور آنلاين پرسشنامه‌ها را تكميل كردند. مقياس‌هاي نگرش‌هاي معطوف به مجرمان جنسي و برداشت‌هاي معطوف به مجرمان جنسي توسط شركت‌كنندگان تكميل و داده‌ها با استفاده از شاخص‌هاي ميانگين، انحراف معيار و آزمون‌هاي استنباطي همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل، شاخص روايي محتوايي، نسبت روايي محتوايي و تحليل عامل تأييدي در نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS تحليل شدند. يافته‌ها: ساختار عاملي مقياس نگرش‌ها (اعتماد، نيت و فاصله اجتماعي) (0.045=RMSEA) و برداشت‌هاي (مجازات و مديريت، برچسب‌زني كليشه‌اي و ادراك خطر) معطوف به مجرمان جنسي (0.077=RMSEA) تأييد شد. دو مقياس از روايي محتوايي مناسبي برخوردار بودند. همچنين ضريب پايايي مناسبي، از 0.61 تا 0.85، براي تمام عوامل به دست آمد. عوامل داراي همبستگي متوسط تا قوي‌ بودند.نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد اين دو مقياس ابزارهاي معتبري براي سنجش نگرش‌ها و برداشت‌هاي معطوف به مجرمان جنسي هستند كه مي‌توانند بدين منظور استفاده شوند.