تأثير يك دوره تمرين عصبي – عضلاني بر تعادل ايستا و پوياي سربازان در معرض آسيب اندام تحتاني

زمينه و اهداف: ضعف در سيستم تعادلي، منجر به بي‌ثباتي بدن، افزايش بار اسكلتي- عضلاني غيرفعال و در نتيجه افزايش احتمال از دست رفتن تعادل و سقوط مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات عصبي-عضلاني بر تعادل ايستا و پويا سربازان حين خدمت در معرض آسيب ديدگي بود.روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي بود. جامعه آماري اين تحقيق را سربازان 26- 20 سال در معرض آسيب ديدگي تشكيل دادند كه از بين آنها 20 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه برابر تجربي و كنترل تقسيم شدند. تعادل ايستا و پويا به ترتيب با استفاده از تست رومبرگ و تست ستاره تعديل شده انجام شد. سپس انجام پروتكل تمريني به مدت 6 هفته (سه جلسه در هفته) انجام شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تي وابسته و تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: پس از انجام تمرينات بهبود معناداري در ميزان تعادل ايستا (با چشمان باز و بسته) (0.001=p) و تعادل پويا (با آزمون Y جهت قدامي، جهت داخلي خلفي و جهت خارجي خلفي) (0.001=p) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل وجود داشت.نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر نشان داد انجام شش هفته تمرينات تحت نظارت عصبي-عضلاني با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان به طور معني‌داري عملكرد تعادل ايستا و پويا را در سربازان در معرض آسيب اندام تحتاني بهبود مي‌بخشد.