نقش تاب‌آوري و خودكارآمدي در ارتقاي سلامت روان كادر درماني طي همه‌گيري كوويد-19: يك مرور روايتي

زمينه و اهداف: طي همه‌گيري كوويد-19 كادر درماني بيمارستان‌ها به علت بي‌خوابي، فرسودگي و فشار كاري، اضطراب زيادي را تجربه كردند كه موجب كاهش سلامت روان آنها شد. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تاب‌آوري و خودكارآمدي در ارتقاي سلامت روان كادر درماني طي همه‌گيري كوويد-19 انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه مروري با جستجو در عنوان و چكيده مقالات منتشر شده در پايگاه‌هاي علمي معتبر بين‌المللي نظير گوگل اسكالر، پابمد، ساينس دايركت و اسكوپوس در سال‌هاي 2020 (از ماه فوريه) و 2021 (تا ماه جولاي) انجام گرفت. 26 مقاله نهايي براي بررسي جامع و استخراج داده‌ها انتخاب شدند. از چك ليست پريزما براي بررسي و كنترل كيفيت مقالات استفاده شد. يافته‌ها: پرستاران و پزشكاني كه از تاب‌آوري و خودكارآمدي بالايي برخوردار بودند از نظر سلامت روانشناختي در وضعيت خوبي قرار داشتند. عواملي مانند سن، جنسيت، وضعيت تأهل، سابقه شغلي و فعاليت در بخش ويژه كوويد-19 بر ميزان تاب‌آوري و خودكارآمدي كادر درماني طي شيوع كوويد-19 تأثيرگذار بود. همچنين اضطراب، استرس پس از سانحه، افسردگي، بي‌خوابي و فرسودگي شغلي از شايع‌ترين اختلالات ايجاد شده توسط كوويد-19 در پرستاران و پزشكان در اين همه‌گيري بود. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه در دوران بعد از كرونا نيز شاهد بروز اختلالات گسترده روانشناختي مانند استرس پس از سانحه و فرسودگي شغلي در كادر درماني بيمارستان‌ها هستيم، لازم است كارگاه‌ها و همايش‌هايي در جهت افزايش تاب‌آوري و خودكارآمدي كادر درماني بيمارستان‌ها اتخاذ گردد.