اثربخشي گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر همجوشي شناختي و كانون كنترل سلامت بيماران ديابتي نوع دو

زمينه و اهداف: ديابت مي‌تواند تأثيرات روانشناختي قابل‌توجهي بر سلامتي بگذارد. لذا مطالعه حاضر باهدف تعيين اثربخشي گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر همجوشي شناختي و كانون كنترل سلامت بيماران ديابتي نوع دو انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر طرح نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. از جامعه آماري پژوهش كه شامل تمامي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه‌كننده به كلينيك ديابت بيمارستان دي شهر تهران در سال 1399 بودند، نمونه‌اي 30 نفري به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه، جايگزين شدند و به پرسشنامه‌هاي همجوشي شناختي و كانون كنترل سلامت پاسخ دادند. گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد هيز و همكاران قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر بين گروهي تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد منجر به كاهش همجوشي شناختي و بهبود كانون كنترل سلامت بيماران ديابتي نوع دو شد (05/0 p). نتيجه‌گيري: گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند به بهبود علائم روانشناختي بيماران ديابتي كمك كند و پيامدهاي رواني ديابت را كاهش دهد.