بررسي شيوع سوش‌‌هاي استافيلوكوكوس‌‌اورئوس جداسازي شده از نمونه‌‌هاي غذاي گاواژ بيماران و تعيين الگوي مقاومت آنتي‌‌بيوتيكي آنها در يك بيمارستان‌‌ نظامي در تهران

زمينه و اهداف: استافيلوكوكوس اورئوس يكي از شايع‌‌ترين پاتوژن‌‌هاي قابل انتقال از موادغذايي به انسان است كه به مراتب از غذاهاي بيمارستاني بيشتر جداسازي شده است و در بروز مسموميت‌‌هاي غذايي نقش بسيار مهمي دارد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان شيوع سوش‌‌هاي استافيلوكوكوس‌‌اورئوس جداسازي شده از نمونه‌‌هاي گاواژ بيماران و تعيين الگوي مقاومت آنتي‌‌بيوتيكي آنها در يكي از بيمارستان‌‌هاي نظامي شهر تهران انجام شد. روش بررسي: تعداد 122 نمونه‌‌ گاواژ مورد استفاده در اين مطالعه، در اتاق مخصوص تهيه اين نوع غذا و تحت نظارت كارشناسان تغذيه و رژيم درماني بيمارستان در فاصله زماني سه ساعت يكبار، فرموله و جمع‌آوري شد. نمونه‌‌هاي گاواژ به آزمايشگاه پاتوبيولوژي بيمارستان منتقل شد و با استفاده از روش‌‌هاي كشت‌‌ميكروبي و آزمون‌‌هاي بيوشيميايي، جهت تعيين ميزان شيوع باكتري استافيلوكوكوس اورئوس مورد ارزيابي قرار گرفتند. در ادامه جهت تعيين الگوي مقاومت آنتي‌‌بيوتيكي جدايه‌‌ها از روش (ديسك ديفيوژن) ديسك‌‌گذاري در محيط مولر هينتون آگار استفاده شد. يافته‌ها: از بين 122 نمونه مورد مطالعه تعداد 20 نمونه (39/16%) به باكتري استافيلوكوكوس اورئوس آلوده بودند. جدايه‌‌هاي موردمطالعه به ترتيب نسبت به آنتي‌‌بيوتيك‌‌هاي باسيتراسين (100%)، كوآموكسي‌‌كلاو (60%)، سفوكسيتين (45%)، آمپي‌سيلين (35%)، اريترومايسين (20%)، آميكاسين (20%) و تتراسيكلين (15%) مقاوم بودند. نتيجه‌گيري:  آلودگي گاواژ توليد شده در اين مركز درماني را به سوش‌‌هاي استافيلوكوكوس‌‌اورئوس و همچنين وجود مقاومت آنتي‌‌بيوتيكي درجدايه‌‌ها را تأييد مي‌‌نمايد كه مي‌‌توانند به عنوان تهديدي براي سلامت بيماران بستري در بخش مراقبت‌‌هاي ويژه بيمارستان مورد مطالعه، تلقي گردد.