اثر بايوچار،كود نيتروژن و باكتري آزوسپيريلوم ليپوفروم بر شاخص‌هاي كارايي مصرف نيتروژن گياه برنج در شرايط آبياري غرقاب و متناوب

نيتروژن، يك عنصر ضروري براي گياهان مي باشد، به منظور بررسي شاخص هاي كارايي مصرف نيتروژن برنج در تلفيق با بايوچار، باكتري آزوسپريليوم ليپوفروم و نيتروژن در شرايط آبياري غرقابي و تناوبي، آزمايشي به صورت كرت‏هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي‌ كامل تصادفي با سه تكرار در شهر ساري در سال 1396 انجام گرفت. عامل اصلي، روش آبياري در دو سطح آبياري غرقاب و تناوبي و عامل فرعي تيمار كودي در نه سطح، 50، 75 و 100 درصد نيتروژن به همراه صفر، 10 و 20 تن بايوچار در هكتار و عامل فرعي-فرعي، باكتر‌ي آزوسپريليوم ليپوفروم در دو سطح بدون مايه زني و مايه زني با گياه چه بود. نتايج نشان داد، بايوچار و نيتروژن، روش هاي آبياري و باكتري تأثير معني داري بر شاخص هاي كارايي مصرف نيتروژن داشتند. كاربرد 20 تن بايوچار به همراه 50 درصد نيتروژن و با مصرف باكتري توانست موجب افزايش معني‌دار بهره وري نسبي نيتروژن (به ترتيب 84/54 و 68/5 كيلوگرم دانه بيشتري در ازاي مصرف نيتروژن در آبياري غرقاب و تناوبي) نسبت به تيمار 100 درصد نيتروژن + بدون مصرف بايوچار و باكتري شود. در نتيجه مصرف هم زمان كود آلي و زيستي همراه با كود نيتروژن، قابليت دسترسي و جذب نيتروژن را در مراحل مختلف رشد گياه افزايش داده و در پي آن، سبب بهبود شاخص هاي كارايي مصرف نيتروژن مي شود. امّا، اين اثر بايوچار بر حفظ نيتروژن در خاك، با ميزان مصرف كود نيتروژن با يك نرخ افزايش نمي يابد. در مقايسه با شرايط غرقابي، به‌كارگيري باكتري در آبياري تناوبي تأثير معني داري بر جذب و بهبود شاخص هاي كارايي نيتروژن نداشت.