بررسي تأثير مهاجرت‌ بر رشد شهرنشيني در فارس و پيامدهاي آن (1340-1355‌ش)

گسترش روزافزون شهرنشيني و افزايش تعداد شهرها و تغييرات كمي و كيفي آن‌ تحت تأثير عوامل مختلفي نظير صنعتي شدن، مهاجرت روستائيان به شهرها، تحولات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در جوامع مختلف بوده است.از دهه 20 به بعد كه كشور دچار تحولات سياسي عمده‌اي شد تحرك و جابجايي‌هاي داخلي در كشور نيز بسيار محسوس شد. در آغاز دهه چهل با ادامه برنامه هاي عمراني دولت و اجراي اصلاحات اجتماعي توسط محمدرضا شاه اين تحرك و جابه‌جايي در كشور شدت بيشتري يافت. هم‌زمان با برنامه عمراني سوم در كشور، اصلاحات ارضي نيز كه يكي از اساسي‌ترين اصلاحات اجتماعي شاه درزمينۀ بهبود زندگي جوامع روستايي بود اجرا شد. اين برنامه ها موجب شدت مهاجرت‌هاي داخلي و به‌خصوص مهاجرت‌هاي روستايي در كشور و رشد شهرها شد. در اين پژوهش سعي بر آن است تا رشد شهرنشيني و تغييرات جمعيت شهري و افزايش تعداد شهرهاي استان فارس در دهه چهل و پنجاه بررسي شود. روش پژوهش حاضر توصيفي -تحليلي با تكيه‌بر منابع كتابخانه اي است. طبق يافته‌هاي پژوهش استان فارس كه از مراكز عمده روستايي و ايلات و عشاير كشور بود در سال‌هاي دهه چهل و بعد از آن با مهاجرت گسترده روستائيان به شهر و اسكان ايلات و عشاير در شهرها مواجه شد. شيراز مركز استان پذيراي بيش از 50 درصد مهاجرين داخلي استان و خارج از استان بود. گسترش جمعيت شهري در شيراز موجب توسعه فيزيكي شهر، پيدايش و رشد پديده حاشيه‌نشيني در آن شد.