بررسي خاستگاه و مهاجرت طايفه خنسير در كرانه هاي شمالي خليج فارس

در كرانه‌هاي شمالي خليج‌فارس جاي‌نام‌هاي متعددي در خلال متون ديده مي‌شود كه بر اثر زمان كاركرد اين واژگان دگرگون يا به فراموشي سپرده شده‌است. با وجود پژوهش‌هاي متعدد در حوزه جغرافياي تاريخي منطقه خليج‌فارس، همچنان ابعاد تاريك بسياري در اين حيطه وجود دارد. يكي از اين واژگان خنسير مي‌باشد كه در گذشته نامي بر يك منطقه جغرافيايي و امروز، نام مجموعه‌اي از طوايف مي‌باشد. هدف اين پژوهش واكاوي تحول واژه در گذر زمان و بررسي مهاجرت‌هاي اهالي منطقه خنسير مي‌باشد. پژوهش حاضر به روش تاريخي و با رويكرد تحليلي_تبيني، بر پايه منابع كتابخانه‌اي، تحقيقات ميداني و پژوهش‌هاي شفاهي صورت گرفته است. يافته‌ها و شواهد تاريخي اين مقاله نشان مي‌دهد كه خاستگاه طايفه خنسير واقع در جنوب منطقه تنگسير(تنگستان) و تابع خان دشتي بوده است. در آغاز محل سكونت اين طايفه محدود به روستاي كبگان و نواحي مجاور بوده اما بعدها گسترش يافته‌ است. افزايش جمعيت و كاهش زمين كشاورزي، در كنار نا‌امني و بيكاري عامل اصلي مهاجرت و عدم توسعه اين منطقه بوده است. دستاورد ديگر اين پژوهش واكاوي زمينه‌هاي تشكيل محلات زاغه‌نشين در جنوب ديوار بندر بوشهر و تبيين موقعيت دقيق آن ها مي‌باشد.