بررسي تطبيقي تغييرات كاربري اراضي با استفاده از روش شي‌گرا (مطالعه موردي: تبريز و كرج)

توسعه و گستردگي شهرها از عوامل اصلي در تغييرات كاربري اراضي است كه عدم توجه به آن سبب مشكلات زيست‌محيطي، اقتصادي- اجتماعي شده است. از اين‌رو، تحقيق حاضر به بررسي تطبيقي توسعه شهري و تغييرات كاربري اراضي در دو كلان‌شهر تبريز و كرج در بازه‌ي زماني 2000 تا 2017 پرداخته است. پژوهش از نظر نوع كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي- تحليلي مي‌باشد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش شي‌گرا و مدل هلدرن استفاده شده است. نتايج تحقيق نمايانگر رشد سريع‌تر كرج نسبت به تبريز مي‌باشد؛ به طوري كه تبريز 4/2 درصد و كرج 7 درصد توسعه پيدا كرده است و اين توسعه در بازه‌هاي تعيين شده به ترتيب 1/5، 2 و 0/5 درصد در تبريز و 4، 2 و 1 درصد در كرج مي‌باشد. در 1كرج مراتع با بيشترين تخريب (10 درصد)، و در تبريز كاربري مختلط باغي و زراعي با 4/5 درصد بيشترين تخريب را داشته است. نتايج مدل هلدرن نشان مي‌دهد كه رشد كرج صد درصد از رشد جمعيت پيروي كرده است و رشد بالاي جمعيت اثر رشد بدقواره شهري را خنثي كرده است و در تبريز 0/55 درصد از رشد، ناشي از افزايش جمعيت و 0/45 درصد از رشد، ناشي از رشد بي‌قواره شهري مي‌باشد.