ارائه الگوي بهينه در بافت مسئله‌دار فرحزاد با رويكرد ارتقاء تاب‌آوري

سوانح طبيعي در دنيا همواره با چالشي بزرگ در راه توسعه پايدار مورد توجه بوده است. در نتيجه، راه‌هاي رسيدن به اين توسعه به وسيله الگوهاي كاهش آسيب‌پذيري ضرورت پيدا كرده است. در اين ميان تبيين رابطه تاب‌آوري در برابر سوانح طبيعي، در واقع نحوه تأثيرگذاري ظرفيت‌هاي اجتماعي، اقتصادي، نهادي، سياسي و اجرايي جوامع در افزايش تاب‌آوري و شناخت ابعاد تاب‌آوري در اجتماع است. بنابراين كاهش خطر سوانح از اهميت خاصي برخوردار است. هدف اصلي از انجام اين پژوهش تحليل وضعيت تابآوري در بافت مسئلهدار فرحزاد و ارائه الگوي بهينه در اين بافتها با استفاده از تكنيك تي تك‌نمونهاي و معادلات ساختاري است. نتايج آزمون تي تكنمونهاي از شاخصهاي تابآوري اجتماعي، تاب‌آوري اقتصادي و تابآوري مديريتي- نهادي نشان داده است كه، براي ارزيابي شاخص تابآوري اجتماعي از 7 متغير استفاده شده است. تحليل اطلاعات جمعآوري شده نشان ميدهد كه ميزان رضايت‌مندي مردم منطقه از متغيرهاي توانايي انطباق با آشفتگيها و تنشها، ميزان مشاركت براي رفع بحران، تمايل اجتماعي به مشاركت، مشاركت در تصميم گيري، پيوندهاي اجتماعي با همسايگان و درك محلي از خطر بالاتر از حد متوسط بوده و رضايتمندي قابل قبولي در اين خصوص وجود دارد. مقدار خطاي آلفاي (Sig) آزمون T براي اين 6 متغير برابر با 00/0 است، از آنجا كه اين ميزان خطا، از ميزان خطاي قابل‌قبول براي آزمون يعني از 0/05 كمتر است، در نتيجه ميتوان استدلال كرد كه تفاوت ميزان رضايت مشاهده شده براي اين سنجهها با حد متوسط رضايتمندي به حدي است كه در سطح اطمينان بالاي 99 درصد معنيداري است. اما متغير دانش و آگاهي نسبت به بحران، ميزان رضايتمندي مردم منطقه در حد متوسط بوده و نارضايتي محسوسي در اين خصوص مشاهده ميشود و از آنجا كه مقادير Sig مشاهده شده براي تمامي اين شاخصها كمتر از 0/05 مي‌باشد، مي‌توان نتيجه گرفت كه تفاوت مشاهده شده در ديدگاه پرسششوندگان از حد متوسط رضايتمندي جامعه كاملاً معنيدار بوده است. در نهايت خود شاخص تابآوري اجتماعي با ميانگين 3/50 و سطح معنيداري كمتر از 0/05 (0/000) بالاتر از حد متوسط مي باشد و رضايتمندي مردم محله فرحزاد از شاخص تابآوري اجتماعي را نشان مي دهد.