تحليل عوامل مؤثر بر عدم موفقيت سياست‌‌هاي زمين و مسكن در منطقه 22 تهران

منطقه 22 تهران در ساليان اخير همواره با چالش سياستي زمين و مسكن روبرو بوده است و به‌خصوص با افزايش جمعيت و گسترش بلندسازي ها و برج هاي مسكوني و پيامدهاي آن، توجه به عوامل مؤثر در عدم موفقيت اين سياست ها همواره مورد توجه بوده است كه در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي و جامعه آماري پژوهش شامل كارشناسان و مديران شهرداري منطقه 22 تهران بود. بدين منظور از روش نمونه گيري غيرتصادفي ساده و در دسترس استفاده شد كه 38 نفر در اين مطالعه مشاركت داشتند. به منظور اولويت بندي گويه ها و شاخص هاي مورد مطالعه، از ميانگين رتبه اي طيف ليكرت استفاده شد. آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شد. نتايج تحقيق نشان داد كه ميزان عوارض جهت صدور پروانه ساختماني با ميانگين 3.84 مهم ترين سياست مداخله دولت در مديريت شهرسازي بود. همچنين، بر اساس نظرات پاسخگويان، آشفتگي تصميم گيري و عدم وجود رويه مشخص به دنبال تغيير و تحولات سياست هاي زمين شهري و مسكن و نوسانات اخير در قيمت زمين و مسكن با ميانگين 4.21 مهم ترين عامل مؤثر بر عدم موفقيت و كارآيي سياست هاي زمين و مسكن در منطقه 22 تهران بود.