مدل يابي طرحواره هاي ناسازگار اوليه بر تبعيت درماني با نقش واسطه ي تنظيم شناختي هيجان و تاب آوري در بيماران كرونرقلبي

مقدمه: تبعيت درماني يكي از عوامل مهم روانشناختي در بهبود بيماري هاي جسمي است كه مي تواند تحت تاثير عوامل مختلفي زمينه كاهش بيماري هاي مختلف را فراهم آورد، با درك اين مهم پژوهش حاضر با هدف مدل يابي روابط ساختاري طرحواره هاي ناسازگار اوليه بر تبعيت درماني با واسطه گري تنظيم شناختي هيجان و تاب آوري در بيماران كرونر قلبي بستري در بيمارستان انجام شد.روش: روش تحقيق توصيفي همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه‌ي تحقيق شامل تمامي بيماران كرونر قلبي بستري در بيمارستان فاطمه زهرا(س) ساري(مركز قلب مازندران) بود. با استفاده از روش نمونه گيري لوهلين (2004)، 280 نفر از بيماران بستري در بيمارستان به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه هاي طرحواره ناسازگار اوليه، تنظيم شناختي هيجان، تاب آوري و مقياس تبعيت كلي و اختصاصي استفاده شد. داده هاي گردآوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير در نرم افزار آماري SPSS وAmos تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد كه مسير غير مستقيم طرحواره هاي ناسازگار بر تبعيت درماني با واسطه تنظيم شناختي هيجاني و تاب آوري معني دار مي باشد.(p=0/01).نتيجه گيري: با توجه به قدرت پيش بيني كنندگي متغيرها مي توان از نتايج در مداخلات روانشناختي و آموزش ها در بيماران استفاده نمود.