اثر بخشي آموزش مبتني بر فراشناخت بر كيفيت خواب و مؤلفه هاي آن در پرستاران

مقدمه: خواب هر فردي با سلامتي او در ارتباط است و پرستاران به دليل نوع شغل شان بيشتر از ديگران در معرض خواب با كيفيت پايين هستند. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير آموزش فراشناخت بر كيفيت خواب و مؤلفه هاي آن در پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي شيراز بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پي گيري با گروه كنترل بود. با روش نمونه گيري در دسترس 36 نفر پرستار از بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 1399براساس ملاك هاي ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند، و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند(هرگروه 18 نفر). گروه آزمايش  تحت آموزش  12 جلسه 75 دقيقه اي آموزش مبتني بر فراشناخت قرار گرفتند. مشاركت كنندگان با پرسشنامه جمعيت شناسي در ابتدا و پرسشنامه كيفيت خواب پيترزبورگ در 3 مرحله مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده گرديد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمرات كيفيت خواب قبل از آموزش در گروه‌ آزمايش و كنترل به‌ترتيب 1/80±13/11و 1/93±11/72 بود كه پس از آموزش در پس‌آزمون به 2/35±8/44 و 2/27±12/28 و در پيگيري به 1/56±7/72 و 2/21±11/78 تغيير يافت. نتايج تحليل واريانس اندازه گيري مكرر نشان داد كه ميانگين كيفيت خواب و مؤلفه هاي كيفيت ذهني خواب، تأخير در به خواب رفتن، مدت زمان خواب و ميزان بازدهي خواب در گروه‌ آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون تا پيگيري معنادار بوده (0/001 p) است. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه آموزش مبتني بر فراشناخت به پرستاران مي تواند روش مناسبي براي بهبود كيفيت خواب از طريق تاثير گذاري بر مؤلفه هاي كيفيت ذهني خواب، اختلال عملكرد روزانه، تاخير در به خواب رفتن و ميزان بازدهي خواب باشد.