كشمكش رئاليسم داستاني و تاريخ در رمان «يك پرونده كهنه» رضا جولايي با ‏تكيه‌بر آراء ژان فرانسوا ليوتار

رمان تاريخي، شِمايي كلي از قدرت تأثيرگذاري يك دوره تاريخي است وشناخت نويسنده از ‏تاريخ مي‌تواند نيروي واجد دروني نويسنده را براي خلق يك روايت اجتماعي يا سياسي در دل ‏تاريخ تقويت كند. رضا جولايي از جمله نويسندگاني است كه بر اساس تاريخ و وقايع حقيقي ‏مي‌نويسد. او در رمان‌هاي خود قهرمانان و شخصيت‌هاي حقيقي را در كنار شخصيت‌هاي خيالي ‏قرار مي‌دهد. رمان «يك پرونده كهنه» داستاني از ارتباطات زباني افرادي است كه در يك دوره ‏تاريخي گرد هم آمده‌اند تا هدفي را دنبال كنند. قهرمان داستان كه يكي از شخصيت هاي سياسي ‏دوره محمدرضا يپهلوي است ، توسط عده اي به قتل مي رسد. در اين رمان حقيقت و تاريخ در ‏كنار يكديگر روايتي را ساخته تا خواننده علت حوادث را در ميان گفتمان حاكم در داستان ‏جست‌وجو كند. اين مقاله كه به روش تحليلي توصيفي به نگارش درآمده در پي آن است تا با ‏تكيه‌بر آراء ليوتار بر مبناي بازي‌هاي زباني و امر والا، ايدئولوژي و جامعه آن دوره تاريخي ‏وروابط ميان صاحبان قدرت و افراد مطيع قدرت را استخراج نمايد. در پايان به اين نتيجه رسيده ‏است كه نويسنده با هر خرده‌روايت توانسته مخاطب را براي درك بيشتر حوادث تاريخي كه در ‏روايت‌هاي كلان توسط آثار مكتوب به نسل بعدي انتقال‌يافته، اقناع و او را در مسير فضاي ‏رئاليستي داستان قرار دهد.‏