بازشناختِ فرايند استعاره‌سازي در لايه‌ « بلاغي» سبك غزل اجتماعي معاصر و كاركردهاي ايدئولوژيكي آن

هدف مقاله حاضر، بررسي فرايند استعاره سازي در لايه بلاغي سبك غزل اجتماعي معاصر و بررسي كاركردهاي ايديولوژيكي اين فرايند است تا بتوان از اين رهگذر، به الگوي مسلط ساخت استعاره در اين گونه ادبي دست يافت؛ همچنين اين مقاله در پي آن است، با خوانش و تحليل نمونه‌ها در حيطه‌ جامعه آماري مورد نظر، كاربرد اين شگرد بلاغي را ازمنظر نقش و كاركردهاي آن بر مبناي نگاه ايدئولوژيكي شاعران، تحليل و تبيين كند. بررسي ها نشان مي دهد كه غالب استعاره‌هاي به كار رفته در اين سروده‌ها، از نوع استعاره‌هاي مصرّحه‌ مجرّده است. بناي خلق استعاره‌ها در وهله نخست بر تجسّم‌گرايي است و بيش از همه بر پايه جاندارانگاري و با تمركز بر گياه انگاري و جانورانگاري ساخته شده‌اند و شاعران بر مبناي مشابهتي كه ميان مباني فكري و باورهاي ذهني خود با پديده‌ مورد نظر يافته‌اند، اقدام به ساخت استعاره كرده‌‌اند. از منظر نقش وكاركرد نيز بزرگ‌نمايي، تمجيد و ستايش يا كوچك‌نمايي و اكراه و تحقيرِ مصاديق اين استعاره‌ها، از مهم ترين مباني فكري و ايدئولوژيكي شاعران اين گونه ادبي است.