رفع تقابل بين حق آزادي بيان و اطلاعات با حق بر داده‌ها‌ي شخصي در رسانه‌ها از منظر حقوق اتحاديه اروپا و نظام حقوقي ايران

احترام به حقوق و آزادي‌هاي اساسي بشر براي تداوم حيات هر جامعه‌ مردم‌سالار، امري ضروري است. به‌همين‌دليل در صورتي‌ كه حقوق اساسي مقابل هم قرار گيرند، بايد به چگونگي برقراري تعادل بين آنها ‌انديشيد و نمي‌توان به‌طور كامل از يك حق به دليل وجود چنين تقابلي چشم‌پوشي كرد. از اين موارد مي‌توان به تزاحم بين حق آزادي بيان و اطلاعات با حق حفاظت از داده‌هاي شخصيِ اشخاص حقيقي در رسانه‌ها و مطبوعات اشاره كرد. توضيح اينكه متصديان رسانه‌ها و مطبوعات در انتشار اخبار با طيف وسيعي از داده‌هاي شخصي در ارتباط هستند؛ آنان در همان ‌حال ‌كه بايد به‌طور مناسب و شفاف به شهروندان اطلاع‌رساني كنند؛ نبايد حق بر داده‌ افراد را مورد تعرض قرار دهند. از‌اين‌رو، چگونگي تحقق اين امر در مقام عمل نياز به چاره‌جويي دارد. پژوهش حاضر، به دليل جستجوي پاسخ اين مسئله از منابع حقوقي اتحاديه اروپا و سپس بررسي آن در نظام حقوقي ايران، ماهيتي توصيفي ـ تحليلي و تطبيقي دارد. روش پژوهش نيز اسنادي و كتابخانه‌اي است؛ به‌اين‌ترتيب در پژوهش حاضر، اسناد مختلفي ازجمله اسناد قانوني نظام‌هاي حقوقي پيش‌گفته مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعات صورت گرفته حكايت از اين دارد كه رسانه‌ها و مطبوعات زماني مي‌توانند مطابق با حق آزادي بيان و اطلاعات رفتار كنند كه منافع عمومي، سرشناس بودن شخص موضوع خبر و ضرورت افشاي آن با هدف شفاف‌سازي افكار عمومي، همچنين اطمينان از صحت اطلاعات و كسب آن از منبعي معتبر، را به‌صورت توأمان در نظر گرفته باشند.