تحليل مردم‌ نگارانه دانش بومي زنان روستاي سربندان پيرامون گياه شناسي مبتني بر نظريه ژولين استيوارد

هدف پژوهش حاضر، مطالعه مردم‌نگارانه دانش بومي زنان روستاي سربندان پيرامون گياه‌شناسي مبتني بر نظريه ژولين استيوارد بود. جامعه مورد مطالعه، كليه زنان منطقه روستاي سربندان بود. از بين جامعه مورد مطالعه 15 فرد با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. روش پژوهش، تحقيق ميداني كيفي و انجام مطالعه به شيوۀ مردم‌‌نگاري انجام گرفت. داده‌ها از طريق مصاحبه عميق و نيمه‌ساختاريافته و مشاهده مشاركتي جمع‌آوري شد. نتايج نشان داد كه طبق نظريه ژولين استيوارد، تحول فرهنگي بر زمينه انطباق و سازگاري محيط اكولوژي و فرهنگ به وجود مي‌آيد. اين سازگاري منجر به رشد و تحول فرهنگي در انسان مي‌شود. زنان روستاي سربندان در رابطه متقابل و دوسويه‌‌اي خود با محيط با اين شيوه‌ انطباق برقرار كرده‌اند. آن‌ها براي نام‌گذاري محيط زيست طبيعي و نوع گياهي كه در آن منطقه رشد مي‌كند به شناخت محيط زيست طبيعي پرداختند.زنان روستا در يافتند كه در اين محيط كوهستاني و دشت چه نوع گياهاني رشد مي‌كند و به دنبال آن شناخت و متناسب با آن ترانه خواندند و ضرب‌‌لمثل گفتند. آن ها توانستند در ارتقاي سلامت جسم خود براي نمونه رفع عفونت يا رفع درد از بدن از گياهي كه در اين منطقه رويشگاه آن بود بهره‌بگيرند. در نتيجه طبق نظر ژولين استيوارد دانش بومي زنان سربندان متأثر از محيط جغرافيايي اين منطقه است كه به پايداري بوم‌‌شناختي منجر شد.