هدف‌گرايي، امكان‌گرايي و عملكرد كسب‌وكارهاي كارآفرينانه

هدف‌گرايي (عليت) و امكان‌گرايي (اثرسازي) دو منطق تصميم گيري است كه كارآفرينان در انجام فعاليت ها بكار مي گيرند. در طول دو دهه گذشته، توجه زيادي به دو منطق رفتاري كه كارآفرينان در راه اندازي و توسعه شركت هاي جديد بكار مي گيرند، شده است. پژوهش هاي موجود حاكي از آن است عملكرد كسب و كار با هدف گرايي و امكان گرايي رابطه دارد. هدف اين مقاله بررسي هدف گرايي و امكان گرايي (با چهار بعدآزمايش‌گري، زيان قابل تحمل، انعطاف پذيري و پيش تعهدات) بر عملكرد كسب و كار با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري است. اين پژوهش از منظر هدف كاربردي است و داده ها به روش، توصيفي-همبستگي گردآوري شده است. جامعه آماري پژوهش، كسب وكار هاي فعال در صنعت فناوري اطلاعات است. نمونه آماري از طريق فرمول كوكران، شامل 175 كارآفرين فعال در اين حوزه است كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده اند. داده هاي گردآوري شده، با نرم‌افزارهايSPSS26 و SmartPLS3 تجزيه و تحليل شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه انعطاف پذيري، هدف گرايي، آزمايش گري با عملكرد كارآفرينانه رابطه اي مثبت و معني دار دارد؛ و زيان قابل تحمل و پيش تعهدات با عملكرد رابطه اي منفي و معني دار دارد.