تاب آوري اقتصادي سكونتگاه هاي روستايي شهرستان آوج در برابرمخاطرات محيطي با تأكيد بر زلزله

وقوع مخاطرات محيطي از جمله زلزله، درسكونتگاه هاي روستايي آسيب هاي جبران ناپذيري به همراه دارد. يكي از مهم ترين آسيب ها، آسيب هاي اقتصادي است. اين اعتقاد وجود دارد كه با آگاهي و شناخت از ميزان تاب آوري اقتصادي كه از ابعاد مهم و تاثيرگذار تاب آوري است، مي توان با برنامه ريزي مناسب در زمينه كاهش صدمات و آثار مخرب مخاطرات محيطي گام برداشت. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و روش انجام آن، توصيفي تحليلي است. به منظور گردآوري داده هاي مورد نياز دو روش اسنادي و ميداني (ابزار پرسش نامه) به كار رفته است. در روش پرسش نامه اي، داده هاي لازم درقالب پرسش نامه درسطح 5 دهستان شامل 100 روستا، گردآوري و براي تحليل داده ها از روش هاي آماري استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش، دهستان هاي شهرستان آوج و واحد تحليل سرپرستان خانوارهاي ساكن در روستاهاي اين شهرستان است كه براساس روش كوكران، تعداد 370 سرپرست به صورت تصادفي انتخاب شده است. پس از مطالعات اسنادي، به كمك روستاييان و مديران روستايي سه شاخص اقتصادي شامل وضعيت مسكن و اشتغال و درآمد، سياست هاي حمايتي در محدوده مورد مطالعه شناسايي و به كمك شاخص ها نمرات تاب آوري محاسبه شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد گويه هاي استفاده از وام ها و كمك هاي بانك ها براي نوسازي و بهسازي با ميانگين 3.69 و استحكام بناي ساختمان با ميانگين 2.43 به ترتيب بيشترين و كمترين تاثير را بر تاب آوري اقتصادي روستاهاي مورد مطالعه داشته اند و دهستان حصار وليعصر بالاترين و دهستان و خرقان شرقي پايين ترين نمره تاب آوري اقتصادي را دارا است. همچنين از آزمون T تك نمونه اي براي اثبات معناداري و قابليت تعميم نتايج پژوهش و تحليل رگرسيون جهت نشان دادن تاثير بعد اقتصادي بر تاب آوري استفاده شده كه ميزان آماره ضريب تعيين برابر 0.513 است و نتايج حاكي از وابستگي موثر بعد اقتصادي بر تاب آوري در محدوده مورد مطالعه مي باشد.