تحليل نقش سرمايه گذاري دولت در توانمندسازي روستاييان (مورد مطالعه: ناحيه كاشان)

در اين پژوهش با توجه به نقش دولت در توانمندسازي و توسعه روستاها، اقداماتي كه دولت در قالب نظام برنامه هاي توسعه به ويژه بعد از انقلاب اسلامي ايران انجام داده است، نخست با شناخت و تحليل سرمايه گذاري هاي دولتي به روستاها و سپس نقش توانمندسازي مردم و چگونگي اثرگذاري آن در روستاهاي ناحيه كاشان مورد بازشناسي قرار مي گيرد. روش پژوهش توصيفي – تحليلي است. جامعه آماري كليه 15255 خانوار روستايي ناحيه كاشان و حجم نمونه 316 خانوار مي باشد. دراين تحقيق با بهره گيري از روش طبقه بندي و بكارگيري ماتريس سه بعدي از شاخص هاي همچون ميزان سرمايه گذاري دولتي(شاخص اثرگذار)، موقعيت جغرافيايي روستا و ميزان جمعيت به عنوان شاخص هاي اثربخش تعيين روستاهاي نمونه استفاده و در مجموع 12 روستا انتخاب شد. براي تبيين رابطه ميان متغير مستقل و وابسته با توجه به ماهيت فرضيات از همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيوني و ضريب تعيين(R2) درنرم افزار SPSS استفاده شد. يافته هاي حاصل از مطالعات ميداني ازوجود رابطه قوي، مثبت و مستقيم بين دو متغير سرمايه گذاري و توانمندسازي روستاييانحكايت دارد. با توجه به تحليل رگرسيون چند متغيره، متغير سرمايه گذاري كالبدي – فضايي، سرمايه گذاري اجتماعي و سرمايه گذاري اكولوژيكي ، بيشترين تاثير را بر متغير وابسته(توانمندسازي) داشته اند. در نهايت بايد در فرايند سرمايه گذاري دولت، توانمندسازي و ظرفيت سازي به عنوان هدف تعقيب شوند و دربرنامه‌هاي توسعه پايدارروستايي به برنامه ريزي مشاركت مدار و تسهيلگر، پايين به بالا و غيرمتمركز توجه و رويكرد حاكم بر فرايند توسعه روستايي در ايران و ناحيه از طريق انتخاب سياست هاي اجتماعي، اقتصادي، اكولوژيكي و كالبدي- فضايي مناسب اصلاح گردد.