عوامل تعيين‌كننده سفر و رفتار گردشگران كشاورزي در مناطق روستايي استان مازندران

گردشگري كشاورزي ابزاري جهت تنوع‌بخشي اقتصادي، حفاظت از منابع زمين، مناظر كشاورزي و دارايي‌هاي فرهنگي مقصد شناخته مي‌شود كه مي‌تواند به‌عنوان يكي از راهبردهاي توسعه پايدار در جوامع روستايي موردتوجه قرار گيرد. بااين‌حال موفقيت در اين زمينه مستلزم توجه به مسئله برنامه‌ريزي و مديريت تقاضا براي جذب و ترغيب گردشگران علاقه‌مند است و اين امر نيز با درك چرايي و چگونگي الگوي فرآيندهاي رفتاري و تصميم‌گيري سفر آن‌ها آغاز مي‌شود. لذا هدف از اين مطالعه درك عوامل مؤثر برنيات رفتاري گردشگران نسبت به گردشگري كشاورزي در مناطق روستايي استان مازندران مي‌باشد و به‌منظور درك و تبيين صريح فرآيند اتخاذ تصميمات، در پژوهش حاضر از مدل رفتار برنامه‌ريزي‌شده استفاده شده است. اين پژوهش ازنظر هدف، از نوع تبييني، و بر اساس ماهيت از نوع كمّي مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري مي‌باشد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش، گردشگراني هستند كه تجربه سفر به استان مازندران را داشته‌اند. روش نمونه‌گيري غير احتمالي در دسترس بوده و داده‌هاي پژوهش نيز از طريق پرسشنامه مجازي جمع‌آوري شد. طبقه‌بندي و تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزارهاي  SPSS25و SmartPLSS 3.3.3 انجام شد. در آزمون فرضيات مشخص شد كه سه عامل تعيين‌كننده نيات رفتاري در مدل رفتار برنامه‌ريزي‌شده (نگرش نسبت به گردشگري كشاورزي، هنجارهاي ذهني و كنترل رفتاري ادراك‌شده) تأثير مثبت و مستقيمي برنيات رفتاريِ گردشگران كشاورزي دارند. همچنين نقش تعديل‌گر تجربه گذشته در رابطه بين اين سه عامل با نيات رفتاري تائيد نشد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه اغلب گردشگران اين مقصد گردشگراني هستند كه تمايل به فعاليت‌هاي تفريحي و تفرجي دارند و گردشگر تخصصي حوزه گردشگري كشاورزي نيستند؛ لذا ايجاد برند و تصوير مقصد جديدي از مناطق روستايي استان به‌عنوان مقصد گردشگري كشاورزي توسط برنامه‌ريزان و بازاريابان مقصد توصيه مي‌شود.