تحليل و نقد تقويمِ اگويِ ديگر در پديدارشناسي هوسرل

اين مقاله قصد دارد تا رهيافت هوسرل در تقويم ديگري، به‌مثابه اگوي ديگر را، مورد بررسي و تحليل قرار دهد. آنچه از بيان هوسرل در تأمل پنجم تأملات دكارتي برمي‌آيد، تقويم ديگري به‌عنوان آغازي براي پي‌ريزي جهاني است كه در آن، عينيت و ابژكتيويته، براي همه در دسترس باشد. هوسرل اين جهان را بيناسوبژكتيو نام مي‌نهد. روايت هوسرل از اين تقويم، شامل دو گام اساسي است: در گام نخست، تقليل دوم به‌اجرا گذارده مي‌شود كه به‌واسطه آن، از تمامي قصديت‌ها، انگيزه‌ها، معاني و جز آن، معطوف به ديگرانِ غير از من، قطع‌نظر مي‌شود. سپس با بيان مشخصه ادراك ديگري به‌مثابه يك حضور غير مستقيم، معناي ديگري در يك ادراك غيرمستقيم شبيه‌ساز و به‌واسطه يك انتقال معنايي در فرآيند جفت‌وجورسازي، از بدن من به بدن ديگري منتقل مي‌شود. دست‌كم مي‌توان سه نقد جدي بر اين توصيف وارد ساخت: 1. اپوخه دوم، تمامي معناهاي معطوف به ديگري را از اگو سلب مي‌كند و بنابراين، هرگونه ارجاعي به ديگري كه بناست معنايش را از اگو دريافت كند، منتفي است؛ 2. توصيف هوسرل از بدن، بسياري از جوانب درباره آن را مغفول مي‌گذارد؛ و حتي در نقطه آغاز، تفاوت ادراكي ميان ادراك بدنِ من وبدن ديگري را مورد ملاحظه قرار نمي‌دهد؛ 3. بيان هوسرل براي تميز ميان ارگانيسم و شبه‌ارگانيسم، نا روشن، مبهم و نابسنده است. بيان عباراتي مبهم مانند رفتار متغير اما هماهنگ، و نيز عدم ارائه معياري براي تشخيص رفتار هماهنگ يك ارگانيسم، از مواردي است كه توصيف هوسرل را دچار دشواري مي‌كند.