مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري(CBT) و درمان هيپنوتراپي شناختي رفتاري(CBH) بر تاب آوري و كيفيت خواب زنان مبتلا به سندروم فيبروميالژيا

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري (CBT) و درمان هيپنوتراپي شناختي رفتاري (CBH) بر تاب آوري و كيفيت خواب  بيماران مبتلا به سندروم فيبروميالژيا شهر گرگان بود. در اين پژوهش از طرح هاي تك آزمودني (A-A-B) استفاده شد. جامعه آماري شامل كليه زنان مبتلا به سندروم فيبروميالژيا مي باشد كه به مراكز درماني شهر گرگان مراجعه كرده اند. با توجه به طرح پژوهش حاضر از تعداد 9 مراجع استفاده شد. از اين تعداد 3 بيمار درمان شناختي رفتاري و 3 بيمار درمان هيپنوتراپي شناختي رفتاري دريافت كردند. سه بيمار نيز در گروه گواه جاي گرفتند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (2003) و  پرسشنامه كيفيت خواب يتزبورگ (بويس، 1989) استفاده شد. مداخلات درماني براي گروه هاي آزمايشي به مدت 8 جلسه برگزار شد، گروه گواه هيچ گونه مداخلات درماتي دريافت نكردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي تحليل نمودار، شاخص تغيير پايا، معناداري باليني و درصد بهبودي استفاده شد. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت در رابطه با اختلال خواب بيشترين اثربخشي مربوط به درمان هيپنوتراپي شناختي رفتاري با درصد بهبودي 61/22 ميباشد كه در سطح 0/05 درصد معني دار بوده است (P 0/05) و در رابطه با تاب آوري نيز بيشترين اثربخشي مربوط به درمان هيپنوتراپي شناختي رفتاري با درصد بهبودي 59/88 ميباشد كه در سطح 0/05 درصد معني دار بوده است (P 0/05). بطور كلي بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان گفت هردو درمان نسبت به گروه بدون مداخله توانسته اند بر متغيرهاي پژوهش تاثير بگذارند. بنابراين توصيه مي شود تا  پزشكان در درمان اين سندرم به درمانهاي شناختي رفتاري و هيپنوترابي شناختي رفتاري نيز توجه داشته باشند.