پيش‌بيني رفتار پرخطر بر اساس تمايزيافتگي‌خود و مشكلات بين‌فردي در دانشجويان دختر

هدف پژوهش حاضر پيش‌‌بيني رفتار‌هاي پرخطر بر اساس تمايز‌يافتگي‌ خود و مشكلات بين‌فردي در دانشجويان دختر است. جامعه پژوهش شامل دانشجويان دختر دانشگاه اصفهان بودند كه از آن ميان 100 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب‌ شدند. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس خطرپذيري (زادهﻣﺤﻤﺪي و همكاران، 2011)، پرسشنامه تمايز يافتگي‌ خود- فرم كوتاه (درك، 2011) و پرسشنامه مشكلات بين­فردي (بارخام و همكاران، 1996) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل رگرسيون گام به گام انجام ‌گرفت. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه پرخاشگري به طور مثبت و معنادار قادر به پيش بيني رانندگي پرخطر، خشونت و مصرف الكل است. صراحت و مردم آميزي به طور مثبت و معنادار قادر به پيش بيني روابط جنسي است. گشودگي به طور منفي و معنادار قادر به پيش بيني مصرف مواد مخدر و مصرف الكل است. از بين ابعاد تمايزيافتگي خود، جايگاه من به طور منفي و معنادار قادر به پيش بيني خشونت است و گريز عاطفي به طور منفي و معنادار قادر به پيش بيني دوستي با جنس مخالف است. با توجه به يافته‌ها مي‌توان نتيجه ‌گرفت كه تمايز يافتگي ‌خود و مشكلات بين‌فردي بايد براي برنامه‌ريزي جهت كاهش و يا جلوگيري از بروز رفتارهاي پرخطر مدنظر قرار ‌گيرند.