مطالعه كيفي ادراك معلمان از موانع تحصيل اثربخش در روستا

تحصيل و يادگيري به عنوان بخش مهمي از پيشرفت و هويت هر فرد از جايگاه ويژه برخوردار است. از اين رو توجه به اين مقوله و موانع تحقق آن در موقعيت هاي متفاوت و داراي ساختار ويژه آموزشي مانند روستاها ضروري است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه كيفي ادراك معلمان از موانع تحصيل اثربخش در روستاها بود. پژوهش حاضر كاربردي و از نوع كيفي و تحليل محتوا بود و از تكنيك تحليل مضمون براون و كلارك (۲۰۰۶) استفاده شد. جامعه آماري معلمان استان قم در سال ۱۴۰۰ بودند كه سابقه خدمت در روستا را داشته اند. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند ۲۴ معلم انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته بود كه حاوي سوالات مربوط به موانع تحصيل اثربخش در روستاها بود. نتايج نشان داد كه موانع تحصيل اثربخش در روستاها از منظر معلمان در ۶ حوزه قابل بررسي است: ۱) مشكلات و موانع زير ساختي ۲) موانع خانوادگي ۳) موانع درون شخصي ۴) موانع آموزگار ۵) موانع موقعيتي ۶) موانع اقتصادي. همچنين معلمان براي برون رفت از اين مشكلات راه كارهايي را ارائه داده‌اند كه از آن تحت عنوان مولفه‌هاي پيشگيرانه مشكلات و عوامل ترميم كننده ياد شده است. مي‌توان نتيجه گرفت موانع تحصيل اثربخش در روستا از منظر معلمان از زواياي گوناگون كه در نتايج به آن اشاره شده است قابل بحث و برنامه ريزي است. از اين رون توجه بيشتر به مقوله آموزش و يادگيري در روستاها از اهميت زيادي برخوردار است.