نشانگان اختلال اجتناب /محدوديت غذا در كودكان؛ عوامل زمينه‌ساز، پيامدها و درمان

اختلال اجتناب/ محدوديت غذا به عنوان يك اختلال تغذيه و خوردن جديد در ويرايش پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلال رواني، معرفي شده و يك طبقه تشخيصي نسبتا جديدي از اختلالات تغذيه و خوردن مي باشد. افراد داراي اختلال اجتناب/ محدوديت غذا به دلايل مختلف و نه به دليل تمايل به كاهش وزن يا به دليل اختلال در تصوير بدني، از غذا اجتناب مي كنند يا به آن بي علاقه هستند. بروز چنين اختلالي در كودكان به دليل قرار گرفتن آنها در دوره رشدي مي تواند منجر به عوارض جبران ناپذيري  پزشكي و اختلا عملكردي_ اجتماعي شود. از آنجايي كه از زمان تعريف اين اختلال، پژوهش هاي اندكي در مورد شيوع، تشخيص، درمان و پيامدهاي گوناگون اين اختلال در كودكان وجود دارد، بنابراين هدف از اين مقاله توصيف و روشن كردن معيارهاي تشخيصي، تظاهرات باليني، شيوع، سبب شناسي، پيامدها، پيشگيري و درمان اختلال اجتناب/محدوديت غذا در كودكان است. تا زمينه نظري جهت پژهش هاي بيشتر، آگاهي براي والدين و حمايت و دانش لازم جهت تشخيص و درمان بهتر توسط درمانگران فراهم شود.