مروري بر تاثير معنويت بر ارتقاء سازگاري با بيماري‌هاي مزمن در دوران پاندمي ويروس كوويد 19

سازگاري با بيماري هاي مزمن، راهبرد اساسي براي رضايت بيماران از زندگي فردي و اجتماعي، و نيز براي ارتقا سطح عملكرد و كارآمدي آنها به همراه ابتلا به بيماري‌هاي مزمن مي باشد. بيماري هاي مزمن علاوه بر ايجاد اختلالات بيولوژيك، مشكلات و اختلالات رواني را براي بيماران به وجود مي آورد، به طوري كه تاب آوري آنها را به ميزان قابل ملاحظه اي كاهش مي دهد.  كاهش تاب آوري باعث مي شود علاوه بر احساس رنج جسماني، همواره يك رنج رواني را نيز تجربه نمايند.  سازگاري با بيماريهاي مزمن، پيامدهاي نابهنجار رواني را كاهش داده و رضايت از زندگي را در بيماران مبتلا به بيماري‌هاي مزمن افزايش مي دهد. اضطراب، استرس و افسردگي ناشي از بيماريهاي مزمن در شرايط شيوع جهاني كرونا، به دليل ترسناك و مرموز بودن ويروس، و ميزان مرگ و مير بالاي آن، به اضطراب ناشي از بيماري مزمن، اضافه شده است. لذا براي سازگاري با بيماريهاي مزمن در شرايط پاندمي، كوشش بيشتري لازم است و ضرورت دارد كه در پروتكل هاي سنتي تجديد نظر شده و با شرايط كنوني، منطبق شوند. از بين عواملي كه دركاهش پيامدهاي رواني ابتلا به بيماريهاي مزمن، موثر هستند، معنويت نقش پر اهميتي دارد كه دراين مقاله توضيح داده شده است.