اثربخشي درمان مواجهه روايي بر اختلال استرس پس از آسيب و احساس تنهايي زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي همسر

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مواجهه روايي بر استرس پس از آسيب و احساس تنهايي زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي همسر بود. روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري كليه زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي از سوي همسر شهرستان شهريار در سال 1400 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 24 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 12 نفري جايگذاري شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل مقياس اختلال استرس پس از آسيب (RCMD) نوريس و پريلا (1996) و مقياس احساس تنهايي (UCLALS3) راسل (1996) بود. گروه‌ آزمايش 8 جلسه هفتگي به مدت 90 دقيقه تحت مواجهه روايي قرار گرفت ولي گروه گواه هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با روش تحليل واريانس آميخته تحليل شد. نتايج نشان داد كه مواجهه روايي بر كاهش اختلال استرس پس از آسيب و تنهايي اثر داشته و اين تاثير در دوره پيگيري پايدار مانده است (0/05 P). با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر به نظر مي رسد كه بايد به تاثير درمان مواجهه روايي در كاهش مشكلات روانشناختي و هيجاني زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي همسر توجه كرد.