تأثير آموزش راهبردهاي فراشناختي بر منبع كنترل و تجربه غرقگي دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم

اين پژوهش با هدف تعيين تأثير آموزش گروهي راهبردهاي فراشناختي بر تجربه غرقگي و منبع كنترل دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه پژوهش را تمامي دانش آموزان دختر پايه سوم دوره دوم متوسطه شهر تهران در نيم سال تحصيلي اول 1401-1400 تشكيل دادند. 30 نفر آنها به روش نمونه گيري هدفمند و با توجه به ملاك هاي ورود و خروج، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر)، گمارده شدند. افراد گروه آزمايش، برنامه آموزشي مهارت هاي فراشناختي را در 9 جلسه 90 دقيقه اي (هر هفته دو جلسه) به صورت گروهي دريافت كردند؛ گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي غرقگي (FQ) (مارتين و جكسون، 2008) و منبع كنترل (LCQ) راتر (1996)، استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري، استفاده شد. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون افراد گروه آزمايش و گواه در متغيرهاي تجربه غرقگي و منبع كنترل، تفاوت معناداري وجود داشت (0/001 P). با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان گفت كه آموزش گروهي راهبردهاي فراشناختي بر افرايش تجربه غرقگي و منبع كنترل دروني و كاهش منبع كنترل بيروني دانش آموزان، مؤثر بود.