نقش واسطه‌اي تنظيم هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي در رابطۀ بين سيستم‌هاي بازداري و فعال‌سازي رفتاري با تا‌ب‌آوري امدادگران هلال‌احمر

اين پژوهش با هدف بررسي نقش واسطه اي تنظيم هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي در رابطۀ بين سيستم هاي بازداري و فعال‌سازي رفتاري با تاب آوري در امدادگران هلال‌احمر انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش هاي بنيادين و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر، تمامي امدادگران هلال‌احمر از 17 شعبه هلال‌احمر استان آذربايجان غربي در سال 1401 بودند كه از بين آن ها به صورت آنلاين و در دسترس 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوري (CDRISC، كانر و ديويدسون، 2003)، مقياس سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري (BIS/BAS، كارور و وايت، 1994)، پرسشنامۀ تنظيم هيجان (ERQ، گراس و جان، 2003) و پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي (CFI، دنيس و واندروال، 2010) بودند. داده ها با استفاده از روش تحليل مسير تجزيه و تحليل شدند. نتايج تحليل مسير حاكي از برازش مناسب مدل بود. يافته ها نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري و سيستم فعال‌سازي رفتاري به صورت مستقيم و غير مستقيم و از طريق تنظيم هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي توانستند تاب آوري را پيش بيني كند (p 0/001). از يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه سيستم هاي بازداري و فعال‌سازي رفتاري، تنظيم هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي نقش كليدي در تاب آوري امدادگران دارند و لزوم توجه به اين عوامل در تعامل با يكديگر در برنامه هاي ارتقاي تاب آوري ضروري است.