مقايسه اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي با و بدون TDSC در بهبود شدت درد و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به فيبروميالژيا

هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي MBCT  با و بدون tDCS بر شدت درد و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به فيبرومايالژيا بود. اين پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش هاي كاربردي و روش آن از نوع نيمه‌آزمايشي -دو گروه آزمايشي و يك گروه دارونما  با پيش‌آزمون-پس‌آزمون بود. نمونه‌گيري به صورت موارد در دسترس صورت گرفت و تعداد ۳۶ نفر از بيماران مبتلا به فيبروميالژياي مراجعه كننده به متخصصان در سال ۱۳۹۹ در شهر تهران  با ملاك هاي ورود تشخيص بيماري فيبروميالژيا توسط متخصص روماتولوژي، دامنه سني 30 تا 55 سال و طول مدت درد حداقل 6 ماه انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه MBCT، MBCT همراه با tDCS و دارونما قرار گرفتند. بيماران قرار گرفته در گروه‌هاي آزمايش و دارونما پيش و پس از مداخله پرسشنامه شدت درد مك گيل و پرسشنامه كيفيت زندگي را تكميل نمودند. نتايج نشان داد كه در مولفه هاي شدت درد، هر دو درمان در مقايسه با گروه دارونما اثر بخش بودند، به علاوه اثربخشي درمان تركيبي به صورت معناداري از MBCT  بيشتر بود. در زمينه مولفه‌هاي كيفيت زندگي، درمان MBCT در مقايسه با گروه دارونما فقط در مولفه هاي بهزيستي، كاركرد اجتماعي، درد و سلامت عمومي به صورت معناداري موثر بود، در حالي كه تاثير درمان تركيبي در مقايسه با گروه دارونما در مولفه هاي كاركرد جسمي، بهزيستي، درد و سلامت اجتماعي معنادار بود. همچنين درمان تركيبي در مقايسه با MBCT در مولفه هاي بهزيستي، درد و سلامت عمومي معنادار بود (P 0.05). براساس نتايج اين پژوهش اضافه كردن درمان tDCS به MBCT تاثير معناداري در شدت درد و برخي مولفه‌‌‌هاي  كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به فيبروميالژيا دارد.