اثربخشي زوج درماني مبتني بر رويكرد ارتباطي ستير بر فرسودگي زناشويي و طلاق عاطفي زوجين متقاضي طلاق در شهرستان تبريز

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر رويكرد ارتباطي ستير بر فرسودگي زناشويي و طلاق عاطفي زوجين متقاضي طلاق در شهرستان تبريز صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر، از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه آزمايشي و گروه كنترل با دوره پيگيري (3ماهه) بود. جامعه آماري شامل كليه زوجين متقاضي طلاق شهرستان تبريز در سال 1400 بود كه به دادگستري مراجعه كردند. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (20نفر) و گواه (20نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله اي ستير (8 جلسه 70 دقيقه‌اي) به گروه آزمايش  آموزش داده شد. ابزار پژوهش شامل فرسودگي زناشويي (CBM) پاينز(1996) و طلاق عاطفي (EDQ) گاتمن(1994) بود. برنامه مداخله اي ستير (8 جلسه 70 دقيقه‌اي) به گروه آزمايش  آموزش داده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه هاي مكرر تحليل شدند. نتايج نشان داد كه زوج‌درماني مبتني بر رويكرد ارتباطي ستير بر مؤلفه‌هاي فرسودگي زناشويي، فرسودگي جسمي (F=9/78, P 0/001)، فرسودگي رواني (F=15/16, P 0/001) و فرسودگي عاطفي (F=13/18, P 0/001) و طلاق عاطفي (F=16/09, P 0/001)  زوجين متقاضي طلاق در دو گروه آزمايشي و گواه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري دارد (0/01 P). همچنين، اين اثربخشي در مرحله پيگيري 3 ماهه تداوم داشت. درمجموع، نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش، سودمندي و تأثير زوج‌درماني مبتني بر رويكرد ارتباطي ستير بر فرسودگي زناشويي و طلاق عاطفي زوجين متقاضي طلاق را تأييد مي‌كند.