نقش كنترل تكانه، نشخوار فكري و شرم دروني شده در پيش‌بيني گرايش به افكار خودكشي در نوجوانان مراجعه‌كننده به مراكز گذري كاهش آسيب شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش كنترل تكانه، نشخوار فكري و شرم دروني شده در پيش بيني گرايش به افكار خودكشي در نوجوانان مراجعه كننده به مراكز  گذري كاهش آسيب شهر تهران بود. اين پژوهش به لحاظ روش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل نوجوانان 14 تا 18 سال مراجعه كننده به مراكز گذري كاهش آسيب (DIC) شهر تهران منطقه 12 (محله شوش-هرندي) در چهار ماهه اول سال 1401 بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده از ميان نوجوانان مراجعه كننده به اين مراكز تعداد 300 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس افكار خودكشي (BSSI) (بك، 1961)، مقياس تكانشگري (BIS-11) (بارت و همكاران، 2004)، مقياس نشخوار فكري (RRS) (هوكسما و مارو،1991) و مقياس شرم دروني شده (ISS) (كوك،1993) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه به روش همزمان استفاده شد. نتايج نشان داده است بين كنترل تكانه، نشخوار فكري و شرم دروني شده با گرايش به افكار خودكشي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (P 0/01). همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه كنترل تكانه، نشخوار فكري و شرم دروني شده در مجموع 0/78 گرايش به افكار خودكشي را تبيين مي كنند.