نقش واسطه‌اي مهارت‌هاي ارتباطي در رابطه بين ويژگي‌هاي شخصيتي با استفاده پرخطر از اينترنت در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان سمنان

هدف اين پژوهش تعيين نقش واسطه اي مهارت هاي ارتباطي در رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي با استفاده پرخطر از اينترنت در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان سمنان بود. پژوهش به روش تحليلي و مدل سازي معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه فرهنگيان سمنان در سال تحصيلي 1399-1398 به تعداد 750 نفر بود كه از بين آن ها تعداد 275 نفر نمونه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي مهارت هاي ارتباطي كوئين دام (CSQ) (2004)، پنج عاملي شخصيتي كاستا و مك گري (FPQ) (2004) و مقياس غربالگري استفاده پرخطر از اينترنت جلنچيك و همكاران (QHUI) (2014) استفاده شد. به منظور تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد اثرات مستقيم ويژگي هاي شخصيتي بر استفاده پرخطر از اينترنت معنادار بود (0/001 p). از طرفي اثر غيرمستقيم ويژگي هاي شخصيتي بر استفاده پرخطر از اينترنت با ميانجي مهارت هاي ارتباطي معنادار بود (0/001 p).  شاخص هاي نكويي برازش نيز حاكي از برازش مناسب مدل بود. بر اساس يافته هاي اين پژوهش نتيجه گيري مي شود ويژگي هاي شخصيتي با ميانجي مهارت هاي ارتباطي مي تواند مدل استفاده پرخطر از اينترنت را تبيين كند.