نقش وضوح، تنظيم و پردازش هيجان در پيش بيني آمادگي به درمان در زنان مبتلاء به سرطان

هدف پژوهش حاضر بررسي وضوح، تنظيم و پردازش هيجان در پيش بيني آمادگي به درمان در زنان مبتلاء به سرطان بود. اين پژوهش توصيفي، از نوع همبستگي بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل كليه زنان مراجعه كننده مبتلا به سرطان در بيمارستان امام شهر ادربيل در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از زنان مبتلا به سرطان كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. براي اندازه گيري متغيرهاي مورد پژوهش از پرسشنامه آمادگي به درمان صفت فراخلق (TMMS، سالووي و همكاران، 1995)، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان نسخه كوتاه (CERQ، گارانفسكي و همكاران، 2001) و فرم كوتاه مقياس پردازش هيجان (EPS، باكر و همكاران، 2007) استفاده شد. داده هاي پژوهش با روش هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين وضوح، تنظيم و پردازش هيجان با آمادگي به درمان رابطه وجود دارد (0/05 P) از سويي نتايج تحليل رگرسيون چند گانه نشان داد 45 درصد آمادگي به درمان در زنان از طريق متغيرهاي پيش بين وضوح هيجاني، تنظيم هيجاني و پردازش هيجاني تبيين مي شود. اين يافته ها حاكي از آن است كه تنظيم هيجان و مديريت هيجاني نقش بسيار مهمي در پيش بيني آمادگي به درمان در زنان مبتلا به سرطان دارد.