اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر رويكرد هيجان‌مدار بر حساسيت اضطرابي و كنترل عواطف زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي

هدف اين پژوهش اتعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي مبتني بر رويكرد هيجان مدار بر حساسيت اضطرابي و كنترل عواطف زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي بود. اين پژوهش از نوع  نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل با مرحله پيگيري به مدت دو ماه بود. جامعه آماري شامل كليه زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي بود كه جهت استفاده از خدمات روان‌شناختي در سال 1401- 1400به كلينيك‌هاي روان‌شناسي و مراكز تخصصي ازدواج (تحت پوشش سازمان بهزيستي) شهر تهران مراجعه كرده بودند. نمونه آماري شامل 30 نفر از اين زنان بود كه به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس، به‌طور تصادفي 15 نفر در گروه گواه و 15 نفر در گروه آزمايش جايگزين گرديدند. گروه مداخله آموزش مهارت هاي مبتني بر رويكرد هيجان مدار طي 8 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يكبار دريافت كردند. داده ها با استفاده از مقياس حساسيت اضطرابي فلويد و همكاران (ASI) (2005) و مقياس كنترل عواطف ويليامز و همكاران (ACQ) (1997) جمع آوري و به روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه آموزش مهارت هاي مبتني بر رويكرد هيجان مدار بر كاهش حساسيت اضطرابي و افزايش كنترل عواطف اثربخش است (0/05 P) كه 54/7 درصد از حساسيت اضطرابي و 85/4 درصد از كنترل عواطف را گزارش كرد. نتيجه گيري مي شود اين مداخله تاحد زيادي توانست حساسيت اضطرابي را كاهش و كنترل عواطف را افزايش دهند و از اين‌رو مي توانند در درمان آسيب هاي روانشناختي ناشي از روابط فرازناشويي استفاده شود.