مقايسه اثربخشي درمان آنلاين روان‌پويشي كوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) و درمان وجودي بر مكانيسم‌هاي دفاعي بيماران روان‌تني

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان آنلاين روان‌پويشي كوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) و درمان وجودي بر مكانيسم‌هاي دفاعي بيماران روان‌تني مركز مشاوره بيمارستان امام خميني تهران بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران روان‌تني مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان شناسي اين بيمارستان در سال 1400 بود. تعداد 45 نفر كه ملاك‌هاي ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه روان‌درماني پويشي، درمان وجودي و گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبك‌هاي دفاعي (DSQ-40) آندرز و همكاران (1993) بود كه در سه مرحله پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري دو‌ماهه توسط هر سه گروه تكميل شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيري اندازه‌گيري مكرر به كمك نرم‌افزار SPSSV19 تحليل شد. يافته‌هاي تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر نشان داد بين گروه‌ها در مكانيسم‌هاي دفاعي تفاوت معني‌داري وجود دارد (0/01 P) و درمان آنلاين روان‌پويشي نسبت به درمان وجودي باعث ارتقاي مكانيسم‌هاي دفاعي رشديافته و كاهش مكانيسم‌هاي دفاعي رشدنايافته و روان‌آزرده شد. در نهايت بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌توان گفت درمان آنلاين روان‌پويشي كوتاه‌مدت نسبت به درمان وجودي بر مكانيسم‌هاي دفاعي اثربخش‌تر بوده و لذا آگاهي مشاوران، روانشناسان و ساير متخصصان از اين درمان بر مكانيسم‌هاي دفاعي مي‌تواند كمك‌كننده باشد.