رابطه اضطراب صفت و شفافيت عاطفي با نشانه‌هاي افسردگي در دانشجويان: نقش واسطه‌اي انعطاف‌پذيري شناختي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه اضطراب صفت و شفافيت عاطفي با نشانه‌هاي افسردگي در دانشجويان با نقش واسطه‌اي انعطاف پذيري شناختي بود. روش پژوهش، توصيفي_همبستگي به روش تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 1400- 1399 بودند(12000=N) كه از بين آنها 249 نفر كه نمره 14و بالاتر را در پرسشنامه افسردگي بك داشتند به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل ويراست دوم مقياس افسردگي بك(BDI، بك، 1996)، سياهه اضطراب حالت صفت اشپيل برگر(STAI-X، اشپيل برگر،1970)، مقياس رگه هاي فراخلقي(TMMS، سالووي و همكاران، 1995) و پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي(CFS وندر و والپ،2010) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. يافته ها نشان داد كه مدل از برازش خوبي برخوردار بوده و بين اضطراب صفت و شفافيت عاطفي با نشانه هاي افسردگي رابطه معني داري وجود دارد(0/01 p) و علاوه بر اين اضطراب صفت و شفافيت عاطفي با ميانجيگري انعطاف‌پذيري شناختي اثر غير مستقيم منفي و معني داري ‌(0/01 p) بر نشانه هاي افسردگي در دانشجويان داشتند. بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه اضطراب صفت و شفافيت عاطفي به شيوه‌هاي مستقيم و غير مستقيم نشانه‌هاي افسردگي در دانشجويان را تحت تاثير قرار مي‌دهند و نقش پويايي در نشانه‌هاي افسردگي ايفا مي‌كنند.