نقش حافظه در اختلال استرس پس از سانحه: مروري بر نواقص حافظه و نظريه‌هاي مبتني بر حافظه

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)  يك سندرم روان پزشكي است كه بر اثر مواجهه با وقايع تهديدآميزي مانند جنگ، تصادف با وسيله ي نقليه، تعرض جسمي و جنسي ايجاد مي شود. تجربه ي آسيب رواني مي تواند داراي اثرات شناختي طولاني مدت باشد. علائم بارز PTSD شامل تغييراتي در فرآيندهاي شناختي مانند حافظه، توجه، برنامه ريزي و حل مسأله و تأثيرات مخربي بر عملكرد فرد است. در پيشينه پژوهشي بر نقايص شناختي از جمله نقص حافظه و نقش آن در تدوام اختلال تأكيد شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي مروري تئوري هاي موجود درباره ي نقص حافظه در افراد مبتلا به PTSD و تئوري هاي تبيين كننده ي اختلال استرس پس از سانحه با تمركز بر نقش حافظه در ابن اختلال، انجام گرفت. كليد واژه هاي مرتبط به موضوع پژوهش در پايگاه هاي معتبري مانند Sience Direct، Elsevier، Google Scholar، PubMed، APA PsycNet در دوره ي زماني 2000 تا 2022 جستجو گرديد. نتايج بررسي نشان مي دهد كه يكي از برجسته ترين نشانه هاي اين افراد تجربه ي علائم مزاحم است كه نقش پر اهميتي در اختلالات حافظه دارد و تمركز بر كاهش با از بين بردن اين علائم مي تواند به پاسخ هاي درماني بهتر منجر شود. البته براي درمان هاي موثرتر همچنان نياز به مطالعات و كارهاي باليني است.