اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر الگوي دلبستگي بر اسناد خصمانه و فراخشم در زنان متقاضي طلاق

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر الگوي دلبستگي بر اسنادخصمانه و فراخشم در زنان متقاضي طلاق بود. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان متقاضي طلاق بود كه جهت استفاده از خدمات روان‌شناختي در آبان 1400 لغايت بهمن‌ماه 1400 به كلينيك‌هاي روان‌شناسي (تحت پوشش سازمان بهزيستي) در شهر سبزوار مراجعه كرده بودند. نمونه اين پژوهش شامل 30 نفر از زنان متقاضي طلاق بود كه به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس، از ميان نمونه پژوهش به‌طور تصادفي 15 نفر در گروه گواه و 15 نفر در گروه آزمايش جايگزين شد. داده ها با استفاده از مقياس اسنادخصمانه (HDS) (آرنتز و همكاران، 2003) و مقياس سبك‌هاي فراهيجاني (MES) بك و همكاران 2009) جمع آوري شد. مداخله آموزش مهارت‌هاي مبتني بر الگوي دلبستگي طي 8 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يكبار انجام شد؛ اما گروه گواه هيچ مداخله اي را دريافت نكردند. داده هاي پژوهش، به روش تحليل واريانس آميخته (بااندازه گيري مكرر) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد ميزان تأثيرگذاري آموزش مهارت هاي مبتني بر الگوي دلبستگي بر اسناد خصمانه و فراخشم در زنان متقاضي طلاق 48/1 درصد است (0/05 p). همچنين ماندگاري آموزش مهارت هاي مبتني بر الگوي دلبستگي بر اسناد خصمانه 68/6 و در فراخشم 89 درصد بود (0/05 P). نتيجه گيري مي شود آموزش مهارت هاي مبتني بر الگوي دلبستگي بر اسناد خصمانه و فراخشم در زنان متقاضي طلاق موثر است.