اثربخشي آموزش خودشفقتي ذهن آگاهانه بر نشخوار فكري و اضطراب اجتماعي مادران داراي كودك اوتيسم

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش خودشفقتي ذهن آگاهانه بر نشخوار فكري و اضطراب اجتماعي مادران داراي كودك اوتيسم انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه  كنترل با پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل مادران داراي كودك اوتيسم مراجعه كننده به مركز توانبخشي انوار آفتاب كوثر جميل شهر قم در سال 1400 بود. 30 نفر  از مادراني كه معيارهاي ورود به پژوهش را داشتند (15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه گواه) به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. جلسات آموزشي خودشفقتي ذهن آگاهانه براي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه، به صورت هفته‌اي يك جلسه برگزار شد و گروه گواه در ليست انتظار براي آموزش قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس اضطراب اجتماعي لايبويتز (1987، LSAS) و پرسشنامه‌ي نشخوار فكري نولن هوكسما و مارلو (1993، RRS) بودند. داده‌هاي جمع آوري شده با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه آموزش خودشفقتي ذهن آگاهانه بر كاهش نشخوار فكري و اضطراب اجتماعي مادران داراي كودك اوتيسم موثر است (0/05 P). همچنين اثر آموزش خودشفقتي ذهن آگاهانه بر كاهش نشخوار فكري و اضطراب اجتماعي مادران داراي كودك اوتيسم در مرحله پيگيري تداوم داشته است (0/05 P). لذا مي توان نتيجه گرفت كه آموزش برنامه خودشفقتي ذهن آگاهانه در كاهش نشخوار فكري و اضطراب اجتماعي مادران داراي كودك اوتيسم موثر بوده است.