مقايسۀ پاسخ‌هاي رفتاري به ابراز هيجانات همسر در زنان با صميميت عاطفي بالا و پايين

نحوه پاسخگويي نسبت به ابراز هيجانات همسر از جمله عواملي است كه مي‌تواند در شكل‌گيري صميميت زناشويي نقش داشته باشد. هدف مطالعه حاضر، مقايسه پاسخ‌هاي رفتاري نسبت به ابراز هيجانات همسر در زنان با صميميت عاطفي بالا و پايين بود. اين پژوهش با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي توصيفي انجام شد. نمونه موردپژوهش شامل ۲۰ نفر از زنان متأهل شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود كه با روش نمونه گيري هدفمند و در نظر داشتن اصل اشباع انتخاب شدند. داده‌ها از طريق مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته گردآوري و با روش هفت‌مرحله‌اي پديدارشناختي كلايزي تجزيه‌وتحليل شدند. در نتيجه تحليل داده‌ها شش مضمون اصلي از هر گروه استخراج شد. مضامين اصلي به‌دست‌آمده از گروه با صميميت عاطفي بالا شامل «همراهي، توجه به هيجان و پذيرش آن»، «همراهي در پردازش شناختي هيجان»، «پاسخ‌دهي كنش‌گرانه»، «زمان‌بندي در پاسخ‌دهي به هيجان همسر»، «اقدامات اصلاحي» و «مديريت محرك‌هاي محيطي» و مضامين اصلي حاصل از گروه با صميميت عاطفي پايين دربرگيرنده «عدم همراهي، فقدان توجه به هيجان و عدم پذيرش آن»، «عقلاني‌سازي»، «پاسخ‌دهي هيجاني واكنشي»، «شتاب‌زدگي در پاسخ‌دهي»، «اقدامات تلافي‌جويانه» و «پاسخ‌دهي گزينشي» بودند. يافته‌ها نشان داد كه بين پاسخ‌هاي رفتاري دو گروه در چهار محور انعطاف‌پذيري، سازنده بودن، همراهي كردن و عامليت تفاوت‌هايي وجود دارد.