مقايسه اثربخشي روان درماني پويشي كوتاه مدت و روابط موضوعي بر حساسيت بين فردي و رفتارهاي تهاجمي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي روان درماني پويشي كوتاه مدت و روابط موضوعي بر حساسيت بين فردي و رفتارهاي تهاجمي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بستري شده در بيمارستان رازي اروميه در سال 1399 بودند كه تعداد 45 نفر زن به روش نمونه گيري هدفمند و بر اساس ملاك هاي ورود و خروج انتخاب شده و در دو گروه آزمايش (هر كدام 15 نفر) و گروه در انتظار درمان به صورت تصادفي جايگزين شدند. به طوري كه گروه آزمايشي اول روان درماني پويشي كوتاه مدت، گروه آزمايش دوم روان درماني روابط موضوعي و گروه در انتظار درمان مداخله اي را دريافت نكردند. براي جمع آوري داده ها از مقياس تكانشگري (BIS، بارت، 1997) و پرسشنامه حساسيت بين فردي (ISS، بويس و پاپكر، 1989) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيره و آزمون تعقيبي انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه روان درماني پويشي كوتاه مدت و روابط موضوعي بر حساسيت بين فردي و رفتارهاي تهاجمي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي تأثير دارد (0/01 P). همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد كه روان درماني پويشي كوتاه مدت بر رفتارهاي تهاجمي تأثير بيشتر و درمان روابط موضوعي بر حساسيت بين فردي افراد اختلال مرزي تأثير دارد (0/05 P). با توجه به اهداف درماني مدنظر، مي توان از روان درمان پويشي و روابط موضوعي به جهت تأثيرگذاري بر حساسيت بين فردي و رفتار تهاجمي استفاده كرد.