اثربخشي توانمندسازي در كاركردهاي اجرايي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي و معناي تحصيلي در دانش‌آموزان متوسطه اول

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي توانمندسازي در كاركردهاي اجرايي بر اضطراب پيشرفت تحصيلي و معناي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_ پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي‌420 دانش‌آموز دختر متوسطه اول پايه نهم از 9 مدرسه دولتي 4 مدرسه با دو كلاس در شهر گرگان در آذر سال 1400 تشكيل دادند. تعداد 30 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه جايگزين شدند. از دو پرسشنامه، اضطراب پيشرفت تحصيلي آلبرت و‌هابر (AAT) و پرسشنامه معناي تحصيل هندرسون-كينگ و اسميت (MOE) و برنامه آموزشي كاركردهاي اجرايي براساس مدل باركلي استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيره مورد تحليل قرار گرفت. از يافته‌ها مي‌‌توان نتيجه گرفت كه كه با كنترل اثر پيش‌آزمون بين ميانگين اضطراب پيشرفت تحصيلي و معناي تحصيلي در پس‌آزمون در گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري در سطح 0/01 وجود دارد. توانمندسازي در كاركردهاي اجرايي سبب كاهش اضطراب پيشرفت تحصيلي و همچنين منجر به افزايش معناي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه مي‌‌گردد.