اثربخشي تحليل رفتار متقابل بر اسنادهاي ارتباطي، راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تمايزيافتگي زوجين ناسازگار

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي تحليل رفتار متقابل بر اسنادهاي ارتباطي، راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تمايزيافتگي زوجين ناسازگار بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش­آزمون_ پس­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، زوجين ناسازگار مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان جيرفت در سال 1400 بودند كه از اين جامعه به روش نمونه گيري هدفمند،  تعداد 40 زوج انتخاب شده و در گروه آزمايش و گواه هر گروه 20 زوج به صورت تصادفي جايگرين شدند. براي جمع آوري داده ها پرسشنامه تمايزيافتگي خود (DSI-R، اسكورن و فريدلندر، 2003)، مقياس راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (CERQ، گارنفسكي و همكاران، 2002) و پرسشنامه اسنادهاي ارتباطي (RAM، برادبوري و فينچام، 1992) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيره انجام گرفت. نتايج نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون بين ميانگين اسنادهاي ارتباطي، راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تمايزيافتگي زوجين در پس آزمون گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري در سطح (0/01 P) وجود دارد. توجه به تحليل رفتار متقابل نقش مهمي در تمايزيافتگي، اسنادهاي ارتباطي و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان داشته و به مداخله براي زوجين ناسازگار پيشنهاد مي شود.