اثربخشي برنامه يادگيري اجتماعي-هيجاني مبتني بر ذهن آگاهي بر خودتنظيمي هيجاني و علايم اختلال نقص توجه/بيش فعالي در كودكان

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي برنامه يادگيري اجتماعي-هيجاني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خودتنظيمي هيجاني و علايم اختلال نقص توجه/بيش فعالي در كودكان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان يازده تا چهارده سال مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره كودك شهر خوي در سال 1401-1400 بود. نمونه آماري شامل 30 كودك بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسشنامه علائم مرضي كودكان (CSI-4) اسپرافكين و همكاران (1984) و چك‌ليست تنظيم هيجاني (ERC) شيلدز و كيكتي (1997) بود. در اين پژوهش، شركت‌كنندگان گروه آزمايش برنامه يادگيري اجتماعي-هيجاني مبتني بر ذهن‌آگاهي را طي 15 جلسه 60 دقيقه‌اي دريافت كردند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري انجام شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه با كنترل اثر پيش‌آزمون بين ميانگين پس‌آزمون خودتنظيمي هيجاني و علايم نقص توجه/بيش فعالي در دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري در سطح 0/01 وجود داشت. با توجه به يافته‌ها مي‌توان مطرح كرد كه مداخله يادگيري اجتماعي-هيجاني مبتني بر ذهن‌آگاهي درمان موثري براي بهبود عملكردهاي هيجاني و علايم نقص توجه/بيش فعالي در كودكان بوده است.