طراحي الگوي يادگيري‌مجازي‌مطلوب بر اساس خودكارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي با ميانجي‌گري سازگاري‌تحصيلي

هدف پژوهش حاضر طراحي الگوي يادگيري مجازي مطلوب براساس خودكارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي با ميانجي گري سازگاري تحصيلي بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از منظر روش توصيفي­همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز در سال تحصيلي 1401-1400 بودند كه تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع آوري دادها از پرسشنامه آموزش مجازي (كيم و همكاران، 2005، OEQ)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي (جينكز و مورگان، 1999، ASEQ)، پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي كرمي و همكاران، 2005، SRLSQ)، پرسشنامه سازگاري تحصيلي (بيكر و سرياك، 1984، ECQ) استفاده شد. داده ها با روش تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين خودكارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري فراشناختي با سازگاري تحصيلي اثرمستقيم معنادار وجود دارد (0/05 p). همچنين خودكارآمدي تحصيلي، راهبردهاي يادگيري شناختي، راهبردهاي يادگيري فراشناختي و سازگاري تحصيلي بر يادگيري مجازي مطلوب اثرمستقيم معني داري دارد (0/05 p). خودكارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري فراشناختي بر يادگيري مجازي مطلوب از طريق سازگاري تحصيلي اثرغيرمستقيم معني دار دارد (0/05 p) ولي راهبردهاي يادگيري شناختي از طريق سازگاري تحصيلي بر يادگيري مجازي مطلوب اثرغيرمستقيم معني دار ندارد. مدل نهايي نيز از برازش مطلوبي برخوردار بود. مي توان نتيجه گرفت به منظور افزايش اثر خودكارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي بر يادگيري مجازي مطلوب دانشجويان مي توان بر تقويت سازگاري تحصيلي متمركز شد.