نقش واسطه اي تحمل ابهام دررابطه بين نياز به شناخت و نياز به خاتمه با حافظه كاري

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي تحمل ابهام در رابطه بين نياز به شناخت و نياز به خاتمه با حافظه كاري بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش هاي كاربردي و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعۀ پژوهش را كليه دانش آموزان دبيرستان هاي شهر تهران كه در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول به تحصيل بودند تشكيل دادند كه از بين آن‌ها ازطريق روش نمونه‌گيري خوشه اي چند مرحله اي  385 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي حافظه كاري (WMQ، 1392)، نياز به شناخت (NCS، 1996)، نياز به خاتمه (NFCS، 2008) و تحمل ابهام (MSTAT، 1993)  بود. روش تحليل اين پژوهش، تحليل معادلات ساختاري بود كه با استفاده از آن روابط علي متغيرهاي پژوهش بررسي شد. يافته ها گوياي آن بود كه اثر مستقيم نياز به شناخت بر حافظه كاري معنادار (0/001 P)، اثر مستقيم تحمل ابهام بر حافظه كاري(0/001 P) معنادار، اما اثر مستقيم ترجيح قطعيت (0/08 P) و ترجيح ساختار(0/1 P) بر حافظه كاري معنادار نبود. همچنين نتايج نشان داد كه نياز به شناخت و نياز به خاتمه از طريق واسطه گري تحمل ابهام بر حافظه كاري داراي اثرغيرمستقيم بود (0/001 P). بنابراين مداخلات مبتني بر بهبود نياز به شناخت، نياز به خاتمه و تحمل ابهام مي تواند به افزايش ظرفيت حافظه كاري در دانش آموزان كمك كند.