مقايسه زمان‌بندي فعاليت الكترومايوگرافي عضلات منتخب كمري-لگني حين مانور برش جانبي متقاطع در فوتباليست‌هاي سالم و مبتلا به درد قدامي كشاله ران

مقدمه و اهداف: درد قدامي كشاله ران يكي از آسيب‌هاي متداول در ميان ورزشكاران است كه موجب به‌كارگيري مكانيسم‌هاي جبراني در جهت تعديل آن‌ شده است. اين درد، حركات كمري-لگني و ران را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد و منجر به طولاني‌شدن روند درمان درد مي‌شود. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه زمان‌بندي فعاليت الكتروميوگرافي عضلات منتخب كمري–لگني حين مانور برش جانبي متقاطع در فوتباليست سالم و مبتلا به درد قدامي كشاله ران بود.مواد و روش‌ها در مطالعه نيمه‌تجربي حاضر، 28 فوتباليست (گروه سالم (14 نفر) و گروه مبتلا به درد كشاله ران (14 نفر) ليگ دو كشوري شركت كردند. فعاليت الكتروميوگرافي عضلات سريني مياني، نزديك‌كننده طويل ران، راست شكمي، مولتي فيدوس، عرضي شكمي/مايل داخلي به‌صورت دوطرفه به فاصله 60 ميلي ثانيه از زمان برخورد پا با زمين، حين مانور برش جانبي متقاطع در هر 2 گروه ثبت و زمان شروع فعاليت نسبت به لحظه برخورد پا با زمين بين 2 گروه محاسبه شد.يافته‌ها نتايج نشان داد زمان آغاز فعاليت عضله سريني مياني در پاي تكيه‌گاه (0/033=P) و عضله مولتي فيدوس در پاي مقابل تكيه‌گاه (0/023=P) گروه داراي درد قدامي كشاله ران در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معناداري با تأخير همراه است، اما در پاي تكيه‌گاه عضلات راست شكمي در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معناداري زودتر و قبل از تماس پاشنه پا با زمين فعال شده‌اند (0/001=P).نتيجه‌گيري به‌نظر مي‌رسد عامل درد كشاله ران موجب تغيير در زمان‌بندي شروع فعاليت عضلاني مي‌شود. اين در بازيكنان فوتبال تغييرات و مكانيسم‌هاي جبراني حاصل از آن مي‌تواند فرد را در معرض خطر آسيب‌هاي بالقوه‌ اندام تحتاني قرار دهد. بنابراين توصيه مي‌شود محققان با درنظر گرفتن نتايج تحقيق حاضر و استفاده از بازخوردهاي لازم، راه‌كارهايي را در جهت كاهش اثرات درد و تغييرات ناشي از آن ارائه دهند.