تأثير درمان مبتني بر ذهني‌سازي در بر ضرباهنگ شناختي كُند و نشانگان باليني (علائم) كودكان با اختلال بيش‌فعالي-نقص توجه

زمينه و هدف: اختلال نقص‌توجه-بيش‌فعالي با ويژگي‌هاي مانند تكانشگري، حواس‌پرتي و بيش‌فعالي شناخته مي‌شود و با ضرباهنگ شناختي كُند هم‌پوشاني بالايي دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير درمان مبتني بر ذهني‌سازي بر ضرباهنگ شناختي كُند و نشانگان باليني (علائم) كودكان با اختلال بيش‌فعالي-نقص توجه انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري در اين پژوهش دانش‌آموزان 7 تا 9 ساله داراي داراي اختلال نقص توجه-‌بيش‌فعالي شاغل به تحصيل در مدارس عادي مناطق 6 ‌گانه شهر اصفهان بودند. براي انتخاب نمونه، از بين دانش‌آموزاني كه معيارهاي ورود به پژوهش را داشتند 28 نفر انتخاب و به 2 گروه آزمايش (14 نفر) و كنترل (14 نفر) تقسيم شدند. جلسات آموزشي فقط براي مادران كودكان گروه آزمايش اجرا شد. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه ضرباهنگ شناختي كند و پرسش‌نامه بيش‌فعالي كانرز فرم والدين بود. جلسات اين درمان 8 جلسه 60 دقيقه‌اي بود كه به والدين گروه آزمايش ارائه شد و براي گروه كنترل آموزشي ارائه نشد. پس از بررسي پيش‌فرض‌هاي آزمون‌هاي آماري از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. داده‌ها به‌وسيله نسخه 21 نرم‌افزار SPSS تجزيه‌و‌تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مقايسه گروه آزمايش با گروه كنترل نشان داد ضرباهنگ شناختي كُند و علائم كودكان با اختلال بيش‌فعالي-نقص توجه در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به‌طور معناداري كاهش يافته است (0/01 P). همچنين مقايسه ميانگين نمرات نشان داد بين نمرات پيش‌آزمون با پس‌آزمون و پيگيري در هر 2 متغير تفاوت معنا‌داري وجود دارد، اما بين نمرات مرحله پس‌آزمون و پيگيري تفاوت معنا‌داري حاصل نشد. نتيجه‌گيري: با‌توجه‌به اثربخشي درمان مبتني بر ذهني‌سازي بر ضرباهنگ شناختي كُند و نشانگان باليني (علائم) كودكان با اختلال بيش‌فعالي-نقص توجه مي‌توان از اين رويكرد به‌عنوان يك روش درماني مؤثر در ايران بهره برد.